ISO 216 Standartı

ISO 216, dünyanın çoğu ülkesinde kullanılan kâğıt boyutlarının standartlarını belirleyen ISO kısmıdır.

Standart ilk olarak DIN tarafından DIN 476 adıyla 1922 yılında Almanya’da kabul edildi. Bu boyutların bazıları Fransızlar tarafından icat edilmişti, ancak sonradan unutulmuştu.

ISO 216 iki tür kâğıt boyu tanımlar: A ve B. Bir de ISO 269’da tanımlanan, zarflar için C serisi vardır.

A Serisi Kağıt Boyutları

A0 kağıdın kapladığı alan, yuvarlama öncesinde, tam olarak bir metrekare (m²)’ye eşittir. A1 kağıdının uzun tarafı A0’ın kısa tarafına eşit, kısa tarafı ise A0’ın uzun tarafının yarısına eşittir (yine, en yakın milimetreye yuvarlama yapılır). Bu şekilde, bu seride her kâğıt bir öncekinin yarı alanına eşit bir alana sahiptir. En sık kullanılan kâğıt boyu A4’tür (210 × 297mm).

B Serisi Kağıt Boyutları

B serisindeki her kâğıdın eni ve boyu (dolayısıyla da alanı), A serisindeki aynı numaralı kâğıt ile ondan bir sonraki büyük kağıdın eni ve boyunun geometrik ortalaması şeklinde tasarlanmıştır.

C Serisi Kağıt Boyutları

C serisindeki biçimler, B ve A serisindeki aynı numaralı kâğıtların geometrik ortalamasıdır (örneğin, C2, B2 ve A2’nin geometrik ortalamasıdır). C serisi biçimleri genelde zarflar için kullanılır. Örneğin, bir A4 sayfası bir C4 zarfına konabilir. Veya bir A4 sayfası ortasından ikiye katlandığında, yani A5 boyutuna getirildiğinde, bir C5 zarfına sığar.

Standartta belirlenen tolerans değerleri şöyledir:

• 150mm’ye kadar olan boyutlarda ±1.5mm,
• 150 ile 600mm arasındaki uzunluklarda ±2mm ve
• 600mm üzerindeki uzunluklarda ±3 mm.